Izraz građansko pravo nije univerzalan pravni izraz, niti ima univerzalno značenje. U znatnom dijelu svijeta ovaj izraz je nepoznat (zemlje šerijatskog prava, hindu prava, dijelu afričkih prava).Sa druge strane, ovaj izraz (civil law) je pozant američkim i engleskim pravnicima, ali on za njih označava nešto sasvim različito – kontinentalni evropski pravni sistem koji se razvijao na osnovama rimskog prava, za razliku od angloameričkog sistema (common law).
Dakle, građansko pravo koje u evropskim zemljama čije se pravo razvijalo pod uticajem rimskog prava, te u ostalim zemljama na koje su ove prethodne uticale (npr. Japan, Turska, zemlje Latinske Amerike), označava petodjelnu cjelinu koja se drugdje kao takva ne pojavljuje, odnosno, ne predstavlja svjetski, već regionalni pravni izraz i pojam.
Kako izraz građansko pravo nije ni jedini koji služi za izražavanje ove sadržine (opšti dio, obligaciono pravo, stvarno pravo…), potrebno je razgraničiti značenje ovog izraza sa značenjima drugih izraza koji se koriste kao sinonimi: imovinsko i privatno pravo.
Imovinsko pravo se koristi kao sinonim, a zapravo predstavlja (veći) dio građanskog prava, koje se može podijeliti na imovinsko i neimovinsko. Tako npr. statusno pravo koje pripada opštem dijelu i jedan posebni dio – porodično pravo predstavljaju neimovinsko pravo, dok bi stvarno, obligaciono i nasljedno pravo predstavljali imovinski dio građanskog prava.
Privatno pravo je često korišteno uporednopravno (Švajcarska, Austrija), a u socijalističkim zemljama vladala je načelna odbojnost prema ovom izrazu. Nekada sinonim, danas ima sasvim drugo značenje.
Privatno pravo predstavlja antonim javnog prava (dok javno pravo štiti javne interese, privatno štiti privatne, javno pravo uređuje odnose gdje je jedna strana nadređena, a privatno odnose gdje postoji ravnopravnost stranaka).U građanskom pravu preovladavaju privatnopravne osobine. Međutim, postoje i one javnopravne (jedan dio građanskopravnih normi štiti javne interese – norme o zabranjenim ugovorima, o ograničenjima svojine, o bračnim zabranama itd; jedan dio građanskopravnih normi reguliše odnose podređenosti – roditelja i djeteta, usvojenika i usvojioca, zaposlenog i poslodavca, pritežaoca i držaoca itd.)
Na kraju, izraz civilno pravo predstavlja jednako kao i izraz građansko pravo prevod rimskog ius civile.
(Uz minimalne izmjene preuzeto iz: Vladimir V. Vodinelić, Građansko pravo Uvodne teme, drugo neizmenjeno izdanje, Beograd 2012.)